Deense onderzoekers probeerden deze vraag te beantwoorden in een systematic review, waarin de primaire uitkomstmaat de cardiovasculaire mortaliteit was. Secundaire uitkomstmaten waren onder andere macro- en microvasculaire complicaties, hypoglykemie, glykemische controle en gewicht. De onderzoekers gebruikten 23 trials met in totaal 2177 deelnemers, waarin 1 of meer van deze klinische parameters voorkwamen.
De cardiovasculaire mortaliteit bleek niet te verschillen tussen de twee behandelingsmogelijkheden. Bovendien was er geen verschil tussen de macro- en microvascu­laire complicaties. De combinatie metformine en insuline leidde wel tot een verlaging van de HbA1c (gemiddelde verschil: -0,60%; 95%-BI -0,89% – -0,31%) en een vermindering van gewichtstoename (gemiddelde verschil in BMI: -1,27; 95%-BI -2,07 – -0,47) in vergelijking met alleen insulinegebruik. Hierbij vermelden de auteurs expliciet dat het niet bekend is of na een langere tijd deze metabole effecten persisteren, in positieve of negatieve zin. Opvallend was dat er frequenter hypoglykemieën voor leken te komen bij gebruikers van insuline samen met metformine in verge­lijking met insuline alleen. Dit is mogelijk een negatief effect van de combinatie insuline en metformine. Aangezien al deze resultaten gebaseerd zijn op kleine aantallen, is een belangrijke conclusie van de auteurs dat er in de trials meer aandacht zou moeten zijn voor deze patiënt-relevante uitkomsten.
Dit onderzoek wijst uit dat de combinatie metformine-insuline niet leidt tot minder cardiovasculaire mortaliteit dan bij behandeling met alleen insuline, ondanks dat aan met­formine positieve metabole effecten worden toegeschreven. Patiënten die geen metformine verdragen, lijken hiermee niet onderbehandeld te worden. Als meer trials zich zouden richten op deze patiënt-relevante uitkomsten, dan kan kritisch bekeken worden of wij onze diabeten op dit moment overbehandelen.

Marissa Scherptong-Engbers