Bij ‘nieuwe’ patiënten met COPD is het gebruikelijk om proefondervindelijk na te gaan welke luchtwegverwijder of combinatie van luchtwegverwijders het meest werkzaam is. Start met een kortwerkende luchtwegverwijder: een anticholinergicum (ipratropium) of een bèta-2-sympathicomimeticum (salbutamol, terbutaline). Is er na twee weken onvoldoende verbetering (aanhoudende klachten van dyspnoe), kies dan een ander soort luchtwegverwijder, of voeg een middel van de andere soort toe. Stap bij het niet behalen van behandelingsdoelen (aanhoudend klachten van dyspnoe, exacerbaties) bij patiënten met (matig) ernstig COPD (GOLD II-IV) over op een onderhoudsbehandeling met een van de volgende langwerkende luchtwegverwijders: een anticholinergicum (tiotropium) of een bèta-2-sympathicomimeticum (salmeterol of formoterol).

Een activiteitenprogramma heeft een gunstige invloed op het beloop van angina pectoris. Training verlaagt de hartfrequentie en de bloeddruk, waardoor de zuurstofvraag van het myocard bij belasting relatief afneemt. Ook bevordert inspanning het vermogen tot vasodilatatie van het myocard. Geef het advies vijf dagen of meer een half uur per dag actief te bewegen (bijvoorbeeld fietsen, wandelen of in de tuin werken) met een zodanige intensiteit dat de patiënt nog net een gesprek kan voeren. De patiënt met stabiele angina pectoris klaagt meestal over een onaangenaam, vooral retrosternaal gelokaliseerd, drukkend gevoel dat met name optreedt bij inspanning, emotie, overgang van warmte naar koude of na zware maaltijden. Het klachtenpatroon treedt bij herhaling op bij dezelfde mate van inspanning of bezigheid. De klachten kunnen jarenlang een constant beloop hebben met een geringe neiging tot progressie. De klachten verdwijnen binnen vijftien minuten na het elimineren van de uitlokkende factor of binnen enkele minuten na toedienen van nitraat onder de tong. Als dit niet gebeurt, of als de klachten niet (meer) voorspelbaar zijn voor de patiënt, spreekt men van instabiele angina pectoris. Dit is reden voor een (spoed)verwijzing naar de cardioloog. In deze casus is geen sprake van instabiele angina pectoris, maar kan het wel verstandig zijn deze actieve patiënt door de huisarts opnieuw te laten evalueren en eventueel een keer naar de cardioloog te verwijzen.

Het bepalen van allergeenspecifiek IgE kan ook bij jonge kinderen met recidiverend hoesten en piepen sensibilisatie aantonen. De kans op het vinden van specifieke antilichamen is groter indien er bij anamnese of lichamelijk onderzoek aanwijzingen zijn voor eczeem of rhinitis tussen verkoudheden in.
Bij nul- tot zesjarigen met recidiverend hoesten en piepen kun je twee subgroepen onderscheiden: kinderen met voorbijgaand recidiverend piepen (met frequente aanvallen al in de eerste levensjaren, meestal in aansluiting op een verkoudheid, geen aanwijzingen voor atopie, geen belaste familieanamnese) en kinderen met allergisch astma (aanvallen ook zonder voorafgaande verkoudheid, met aanwijzingen voor atopie en een belaste familieanamnese). Beide groepen kunnen goed reageren op salbutamol.
Bij kinderen ouder dan zes jaar is astma waarschijnlijk bij recidiverend optreden van kortademigheid of piepen, al dan niet na inspanning, met verbetering bij behandeling met een bronchusverwijder. Klachten van benauwdheid bij inspanning zonder piepen of nachtelijk hoesten zonder piepen duiden niet op astma, maar kunnen passen bij frequent voorkomende virale infecties.
Bij kinderen vanaf zes jaar is spirometrie zinvol bij twijfel aan of ter bevestiging van de diagnose astma. Het vereist veel oefening om kinderen technisch goed te laten blazen bij spirometrisch onderzoek. De kinder(long)arts kan ook longfunctieonderzoek doen.