Een themacolumn schrijven is geen eenvoudige opgave. Zeker niet wanneer je als man wordt gevraagd te schrijven over het thema ‘vrouw zoekt zorg’. Schrijven over verschillen tussen man en vrouw is iets waar de gemiddelde Opzij-journaliste haar hand niet voor om zal draaien. Waarschijnlijk gaat haar hart alleen al bij de gedachte aan het onderwerp zelfs sneller kloppen. Voor mij als man vergt het meer denkwerk en inspanning. Als mannelijke praktijkondersteuner ben ik een zeldzaamheid, of liever gezegd een minderheid. Een enigszins bescheiden opstelling past daar wel bij en hoewel dat lichtelijk conflicteert met mijn persoonlijkheid, dames, ik zal mijn best doen. Laat ik daarom in plaats van een sarcastische beschrijving over de verschillen vanuit mannelijk oogpunt, maar eens kijken naar de praktijk.

De heer en mevrouw De Vries zijn al jaren beiden patiënt bij mij. Een leuk stel, hij 58 jaar en rijinstructeur en zij 53 jaar en huisvrouw. Ze passen goed bij elkaar, immers de basis voor een goede relatie is dat je dingen met elkaar deelt en dat doen zij zeker! Allebei diabetes, allebei een infarct, dat moet ware liefde zijn.
Mevrouw De Vries had 7 jaar geleden klachten, door de huisarts beschreven als ‘vage klachten van moeheid en niet fit’. Laboratoriumonderzoek bracht diabetes aan het licht. Toen meneer De Vries 55 werd, wilde hij graag een ‘routineonderzoek’; dat leek hem wel eens verstandig. Zijn bloedsuiker bleek sterk verhoogd en de diagnose diabetes werd al snel gesteld. Bij navraag bleek hij al enkele jaren zeer veel te drinken en te plassen. Uit de familieanamnese bleek dat beide ouders diabetes hebben. Hij had nooit gedacht zelf ook diabetes te hebben.
Twee jaar geleden zat meneer De Vries in de auto les te geven. Plots kreeg hij het benauwd, voelde een druk op zijn borst en kreeg kramp in de kaken. Hij begon hevig te zweten en voelde zich beroerd. Hij gaf zijn leerling opdracht naar het ziekenhuis te rijden. Daar werd een infarct geconstateerd en werd hij opgenomen. Na twee bypasses is hij inmiddels weer ‘de oude’ en naar eigen zeggen misschien nog wel fitter dan voor zijn infarct. Mevrouw De Vries kreeg vorig jaar klachten van kortademigheid en moeheid. Zij meldde zich bij de huisarts en werd onderzocht waarbij geen bijzonderheden werden gevonden. Omdat de huisarts het toch niet helemaal vertrouwde, werd ze verwezen naar de cardioloog met de verdenking angina pectoris, waarbij in de verwijsbrief stond ‘atypische presentatie’. Twee dagen later werd ze gezien en vervolgens direct opgenomen met een doorgemaakt infarct. Inmiddels is mevrouw De Vries gedotterd, toch ervaart ze nog steeds klachten.
Het echtpaar De Vries bezoekt altijd samen mijn spreekuur. Toch voer ik altijd twee totaal verschillende consulten. Het uitvragen van klachten is, uiteraard, verschillend per persoon maar zeker ook verschillend bij man of vrouw. Er is een verschil tussen de seksen in hoe klachten zich manifesteren, maar ook hoe zij de klachten verwoorden en presenteren. ‘Vrouwen komen van Venus en mannen van Mars’ is een open deur, maar in de communicatie wel een waarheid. Daarmee heb ik geen waardeoordeel of voorkeur voor één van beiden.

Dat mannen en vrouwen verschillend zijn is een oeroude wijsheid. Logisch dus dat er verschillen zijn in ziektebeelden, etiologie, presentatie, diagnostiek en behandeling. Dat er nu aandacht is voor genderspecifieke zorg is een goede zaak. Iedereen heeft recht op persoonlijke, mensgerichte en individueel afgestemde zorg. Aandacht voor verschillen draagt bij aan gelijkwaardigheid in zorg.

Bas Janssen