Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw is er veel onderzoek gedaan naar osteoporose. Minder aandacht ging uit naar factoren die het risico op vallen bepalen. Het valrisico is een belangrijke determinant bij het ontstaan van botfracturen.
In Australië werd onderzoek gedaan naar de voorspellende waarde van valrisico’s en botdichtheid bij heupfracturen. Het betrof een longitudinaal onderzoek van 10 jaar. Bij 1126 vrouwen werd een Time Up and Go (TUG)-test gedaan. Hiermee wordt de tijd gemeten die nodig is om op te staan uit een stoel, 3 meter te lopen en weer te gaan zitten. Daarnaast werd de botdichtheid gemeten. De vrouwen hadden een gemiddelde leeftijd van 75 jaar. Gedurende het onderzoek werd het aantal vastgestelde heupfracturen in deze groep bijgehouden.
Eenderde van de deelnemers scoorde laag op de TUG-test (meer dan 10,2 sec). Vierenvijftig procent van de deelnemers had een lage botdichtheid: hun T-score was lager dan -1 (de mate waarin de botdichtheid afwijkt van normaal). In vergelijking met deelnemers met een normale score op de TUG-test en een normale botdichtheid, was het risico op een heupfractuur significant hoger bij deelnemers met een trage TUG-test en normale botdichtheid of met een lage score op beide testen.
Het onderzoek toont aan dat een trage TUG-testprestatie een onafhankelijke voorspeller is van het risico op heupfracturen bij oudere vrouwen. Het is daarmee een betaalbaar en toepasbaar instrument om risicopatiënten te screenen.
Binnen de eerstelijnszorg aan kwetsbare ouderen zijn we op zoek naar preventieve maatregelen en effectieve interventies. Mogelijk is de uitkomst van dit onderzoek daarin van belang. (Annemieke de Jong)