“Ouderen zo lang mogelijk thuis houden!”, roepen bestuurders en politici. Ik vind dat bedillerig. Zorgbehoeftige ouderen moeten plotseling van opvatting veranderen en ons huisartsen wordt verweten dat we tot nu toe alle bewerkelijke ouderen uit huis sleuren en in een verzorgingshuis stoppen om er vanaf te zijn. Hoe durven ze dat van ons te denken. Het probleem is namelijk eenzaamheid, onvoorspelbare zorgbehoefte en afhankelijkheid. Soms is het dan nogal wreed zo iemand thuis te verplegen. Een vereenzaamde fragiele oudere kan geweldig opfleuren van verhuizen naar een zorgcentrum. Te gaar om te bewegen, afwachten of iemand langskomt. Initiatief voor wat dan ook is even versleten als haar knieën. Vrienden en familie overleefd, vele begrafenissen afgelopen. Depressief is het niet. Leven is rustig wachten op de dood geworden. Ouderen zo lang mogelijk thuis willen houden wordt onderbouwd met vraagsturing. Dan klopt het beleidsmatig altijd, want vraag wat ze wil en ze wil niks, zeker niet verhuizen. Ze is namelijk aan het wachten op een natuurlijke laatste bladzijde. Zelfs doorbladeren naar de laatste bladzijde is teveel moeite, is ook niet wat ze wil. Vraaggestuurd ouderenbeleid is dom gekakel, vind ik. Fatsoenlijker dan vraagsturing is probleemgestuurd werken.
Soms is dat thuis tot het gaatje gaan, soms is tijdige verhuizing naar een zorgwoning beter. We laten ze langzaam wennen aan het idee van wonen in het zorgcentrum. Nooit meer moederziel alleen ziek zijn, pijn hebben. Soms wel in het restaurant eten, soms niet. Soms wel een praatje maken, soms lekker suffen in je sta-op-stoel.
Wat is mooier dan je demente partner op de dementenafdeling en jij op rollatorafstand op dezelfde gang in een zorgwoning? Of samen op twee zorgappartementjes naast elkaar: samen slapen in het ene appartementje, woonkamer in het tweede. De droefenis van alleen thuis sterven, met een dochter in Appingedam die het niet redt om elke dag langs te komen. Dat kan beter met niet zo lang mogelijk thuis blijven. De Zweden hebben een extreem ‘Zo lang mogelijk thuis’-systeem. Ze zijn er blij mee, op een ding na: de droeve eenzaamheid thuis.
Houdt zorgcentra in stand. Er is geen overgebruik, we plaatsen niemand tegen zijn zin, het is geen gemakzucht. Overigens is maximale thuiszorg duurder dan het tarief in het zorgcentrum.