Om te weten welke medicatie het best helpt bij stoppen met roken is bekendheid met het relatieve effect gewenst. Wat is het effect van respectievelijk placebo, nicotinepastilles (‘lozenges’ of zuigtabletten), nicotinepleisters, bupropion, bupropion plus nicotinepastilles, en nicotinepleisters plus nicotinepastilles op een stoppoging? Piper et al. onderzochten dit in het kader van een 3 jaar durend onderzoeksprogramma in de Verenigde Staten. De 1504 deelnemers kregen – naast medicatie – allen een zestal individuele begeleidingscontacten van 10 à 20 minuten in de periode tot 4 weken na hun stopdatum. Primair eindpunt was zelfgerapporteerd en biochemisch bevestigd ‘niet roken in de laatste week’ (abstinentie) op respectievelijk 7 dagen, 8 weken en 6 maanden na de stopdatum.
Op dag 1 was in de placebogroep 70% gestopt en 90% in de pleister-plus-pastillesgroep. Pastilles alléén werden minder trouw ingenomen (70%) dan pastilles plus pleisters en de overige opties (80%). Het succes van nicotinepleisters plus pastilles na 6 maanden (40% abstinentie) verschilde significant van placebo (22% abstinentie). De abstinentiepercentages na 6 maanden verschilden niet significant bij de verschillende werkzame middelen. Varenicline kon nog niet worden meegenomen in dit opwekkende onderzoek. Dat van de placebogroep 22% na 6 maanden nog steeds gestopt was wijst op hoge motivatie en effectieve begeleiding van de deelnemers.
Vanaf dag 1 scoort de optie ‘nicotinepleisters plus -pastilles naar behoefte’ het best, waarschijnlijk door een voldoende hoge substitutiedosis nicotine. Dit bevordert de therapietrouw. Verder kan een nicotinepastille ‘naar behoefte’ helpen bij de neiging om een sigaret op te steken.
Dit onderzoek onderbouwt het advies van huisarts en praktijkondersteuner om een eerste stoppoging van een goed gemotiveerde patiënt te ondersteunen met nicotinepleisters plus pastilles, inclusief enkele contacten in de eerste weken. (Ben Ponsioen)