Het confronteren van rokers met de biomedische gevolgen van hun rookgedrag heeft nauwelijks effect op het aantal rokers dat stopt, in vergelijking met de standaard behandelingsmethoden. Dat blijkt uit een recent uitgebrachte Cochrane review. Bize en anderen bekeken elf gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken over stoppen met roken en het motiveren van rokers om te stoppen. Twee daarvan lieten zien dat het meten van koolmonoxide of het doen van een spirometrietest in de eerste lijn geen effect had op het aantal mensen dat stopt met roken. Uit één kwalitatief onderzoek bleek dat het vertalen van de longtest in ‘longjaren’ wel effect had.
Op de kwaliteit van de meeste onderzoeken uit deze review valt volgens de onderzoekers nog wel wat af te dingen: slechts bij twee gaf men adequate informatie over de wijze van randomisatie. Bij vijf onderzoeken gaf men hier geen of te weinig informatie over en bij drie onderzoeken was de manier van toewijzing inadequaat. Ook werden slechts vier onderzoeken geblindeerd uitgevoerd en was er niet altijd een eenduidige definitie van de term ‘roker’.
Voorlopig gaan we dus gewoon maar door met de stoppen-met-rokenprogramma’s en de motiverende gesprekstechnieken. (SU)