Het is opruiming! Ik praat niet over een schreeuwerige uitverkoop in een winkel, maar over de schoonmaak in mijn hoofd. Kent u het gevoel dat je oude zaken moet opruimen om ruimte te maken voor nieuwe dingen?
Regelmatige lezers van mijn columns weten dat het nogal eens stormt in mijn hoofd. Dat kan soms heel plezierig zijn (lekker uitwaaien) maar geeft ook wel wat rommel. Regelmatig merk ik dat de rommel me te veel wordt. Waar ik dat aan merk? Ik struikel over mijn gedachtes, mijn hoofd zit vol met alles wat nog moet, alles waar ik nog wat mee wil, wat ik denk te moeten weten en te onthouden. Ik krijg dan een gevoel van regieverlies omdat ik simpelweg geen overzicht meer heb. Chaos dus, wat bij mij leidt tot een gevoel van paniek, falen en angst. Gelukkig ben ik voorzien van een grote bek en een forse dosis arrogantie waardoor het voor mijn omgeving niet merkbaar is. Met mijn bravoure en bespraaktheid houd ik mensen op afstand, komen ze te dichtbij dan jaag ik ze weg. Als u mij beter kent, prikt u daar gemakkelijk doorheen en ziet u mijn kwetsbaarheid. Ik probeer te leren om ook die kant te laten zien.
Waarom deze openhartigheid vraagt u zich wellicht af. U kunt het zien als een charmeoffensief, maar dan spreekt mijn cynische kant. De zure cynische columnist die roept dat hij ook een andere kant heeft, het is alsof Mark Rutte roept dat hij ook heel sociaal is. Maar nu vul ik het voor u in. De reden is dat de manier waarop ik mij gedraag een aandeel heeft in de chaos die ik zelf schep in mijn hoofd. Mijn bravoure, prestatiedrang en soms ongenuanceerde wijze van communiceren geven druk. Druk voor mijzelf in mijn hoofd bedoel ik hier. In momenten van ontspanning, waarbij ik dichter bij mezelf blijf zoals ik werkelijk ben en wil zijn, is die druk veel minder. Drukverschil geeft storm, aldus weerman Peter Timofeeff. En die storm zit in mijn hoofd, waarmee ik terug ben bij waar ik begon. ‘De cirkel is rond’ zoals de filosoof Van Gaal ooit zei. (Waarbij ik hoop dat zijn stijl van communiceren ook niet zijn echte ik weerspiegelt.)
Ik ben aan het opruimen en ik merk het aan alles. Na de laatste storm in mijn hoofd, die net als het weer in ons land heviger was dan vroeger, ben ik aan een coachingtraject begonnen. Ik hoop dichter bij mezelf te blijven. Meer verbinding tussen mijn overactieve adhd-achtige hoofd en mijn licht autistische hart. Ik probeer afscheid te nemen van oude gedragingen en gedachtes.
Vandaag heb ik opgeruimd op mijn werk. Vier dozen oud papier en zes vuilniszakken uit een kamer van twaalf vierkante meter. Allemaal troep, waarvan ik dacht dat ik het nodig had. Mijn collega heeft me geholpen, praktisch maar vooral met veel aandacht en begrip voor al mijn neurotische gedachtes (‘kan ik dit echt missen’) en mijn boude gedrag, wat nog steeds mijn copingstijl is. Met humor en begrip keek ze dwars door me heen en zag dat ik het moeilijk vond. En ik? Ik durfde zelfs te zeggen dat ik het moeilijk vond. Als ik dichter bij mezelf blijf, zijn er meer leuke mensen om me heen die me zien zoals ik ben: een man met een grote bek en een klein hartje.
Ik ga nog even door met opruimen. In de aanbieding, mijn angsten en onzekerheden, sterk afgeprijsd! U krijgt mijn sarcasme er gratis bij.