Twee onderzoeken, gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift voor longziekten Chest, vestigen de aandacht op wijdverbreide misvattingen rond inhalatiemedicijnen. De eerste misvatting is dat langwerkende -sympaticomimetica, zoals salmeterol en formoterol, leiden tot meer opnames voor astma-exacerbaties en een hogere sterfte aan deze ziekte. In een randomised controlled trial bleek dat placebo, laaggedoseerde en hooggedoseerde langwerkende - sympaticomimetica tot eenzelfde aantal ziekenhuisopnames leiden.1 Deze medicijnen zorgen dus niet voor meer complicaties. Bovendien verlichten ze vaak de symptomen van astma en dat is voor patiënten natuurlijk erg belangrijk.
Maar je kunt het ook omdraaien: deze medicijnen leiden ook niet tot minder complicaties. Ze bestrijden dus wel de symptomen, maar niet de ziekte. En daarmee stuit je op het tweede misverstand: dat de ziekte voldoende onder controle is als de symptomen weg zijn. Het andere onderzoek in hetzelfde nummer van Chest laat zien welke consequenties deze misvatting heeft.2 Dat onderzoek toont aan dat astma in de dagelijkse praktijk ernstig onderbehandelt wordt, wat leidt tot complicaties die te voorkomen zijn. Een te gering percentage van de patiënten gebruikt inhalatiecorticosteroiden. En deze middelen bestrijden de ziekte wél echt. In een begeleidend commentaar staat dan ook nogmaals dat monotherapie van langwerkende -sympaticomimetica onjuist is, en dat deze middelen alleen een plaats hebben in een combinatietherapie.3 In de praktijk is dit soms moeilijk. Patiënten merken van luchtwegverwijders wel meteen iets en van ontstekingsremmers niet, en daarom is goede voorlichting én overtuigingkracht nodig. Voorwaar geen geringe eisen aan het vak praktijkondersteuner.(RN)