De gedachte dat veel lachen goed voor je is, is niet nieuw. Maar dat mensen die positief scoren op de uitspraken ‘ik lach vaak van geluk’ en ‘ik heb veel gelukkige momenten’ werkelijk langer leven, is toch een opvallend resultaat uit het onderzoek dat Koopmans et al. verrichtten onder 900 Arnhemse ouderen. Deze ouderen woonden ten tijde van het onderzoek zelfstandig. In het onderzoek wordt gebruikgemaakt van resultaten van een breder onderzoek onder ouderen in Arnhem, dat in oktober 1991 van start ging. Onderzoekers volgden 900 proefpersonen 15 jaar lang. Zij kregen een vragenlijst voorgelegd die gebaseerd is op de Dutch Scale of Subjective Well-being for Older Persons (SSWO), die in 1991 door de Universiteit Groningen is ontwikkeld. Lichaamsbeweging houdt volgens de onderzoekers het sterkste verband met geluk. Lagere leeftijd en minder chronische aandoeningen zijn ook gerelateerd aan geluk volgens de onderzoekers, maar veel minder sterk dan lichaamsbeweging. (Lichaamsbeweging loopt in dit onderzoek uiteen van huishoudelijke tot sportieve activiteiten.) Waarin onderscheidt de gelukkige bejaarde zich van de ongelukkige? Volgens de onderzoekers blijkt dat proefpersonen met chronische aandoeningen en ziekten ongelukkiger zijn dan de min of meer gezonden, en ze leven korter. En lichaamsbeweging speelt een grote rol bij je gelukkig voelen. Maar een behoorlijke kritische noot is wel op zijn plaats bij deze conclusie. Er zijn namelijk meer gezonde en gelukkige mensen én ze leven langer dan ongezonde mensen. Dus het is nogal logisch dat het onderzoek deze resultaten laat zien. De onderzoekers vinden dat nader onderzoek moet worden gepleegd hoe de relatie is tussen geluk en langer leven, namelijk of mensen langer leven omdat ze gelukkig zijn; en of ze gelukkig zijn omdat ze meer bewegen. Volgens mij moeten ze zelf nader onderzoeken hoe ze de selectiebias uit hun onderzoek kunnen krijgen. (Sietsche van Gunst)