Met informatie over hoeveel iemand werkt kun je het cardiovasculair risico beter inschatten. Engelse onderzoekers concluderen dit.

Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan, luidt een Calvinistisch gezegde. Maar Engelse onderzoekers lijken toch een verband te zien tussen veel werken en het krijgen van een hart- en vaatziekte. Aan het cohortonderzoek deden 7095 gezonde, fulltime werkende Londense ambtenaren mee, tussen 39 en 62 jaar, waarvan 2109 vrouwen en 4986 mannen. De gegevens op baseline (1991-1993) waren het aantal werkuren en de Framingham risicoscore. De follow-up vond plaats in 2004. Naast een medische screening gebruikten de onderzoekers gegevens van onder meer ziekenhuizen om te kijken hoeveel deelnemers waren gestorven aan een hart- en vaatziekte of een niet-fataal myocardinfarct hadden gekregen. Van de deelnemers werkte 54% 7 tot 8 uur per dag, 21% werkte 9 uur per dag, 15% werkte 10 uur per dag en 10% werkte 11 uur per dag of meer. Tijdens de mediane periode van 12,3 jaar kregen 192 deelnemers een hart- en vaatziekte. Deelnemers die 11 uur of meer per dag werkten, bleken 1,67 keer (95%-BI 1,10-2,55) zoveel risico te lopen op een hart- en vaatziekte dan mensen die 7 of 8 uur per dag werken. Met de Framingham risicoscore schat je het cardiovasculaire risico in. Toevoeging van de factor werkuren leidde volgens dit onderzoek tot een verbetering van risicobeoordeling van 4,7% (p = 0,034). Wanneer je tijdens je cardiovasculaire spreekuur eens vraagt naar werktijden, hou er dan rekening mee dat de onderzochte groep uit kantoorklerken bestond. Of de onderzoeksresultaten ook gelden voor ‘handarbeiders’, is de vraag. Daarnaast bestond 70% van het cohort uit mannen, van wie bekend is dat ze meer risico lopen op het krijgen van een hart- en vaatziekte dan vrouwen. Dat zorgt voor een vertekend beeld. (Susan Umans)